Eetstoornisherstel
Een éénduidige definitie voor deze term is er niet, de complexiteit laat het niet toe. Maar huh? Eetstoornisherstel is toch ‘gewoon’ herstellen van een eetstoornis. In het woordenboek wordt een eetstoornis gedefinieerd als ‘een psychische stoornis in het eetgedrag’, van een stigmatisering gesproken. Zelfs het verkleinwoord wordt zwart op wit weergegeven: ‘eetstoornisje’. De auteur van het woordenboek heeft duidelijk geen kennis van zaken. Een eetstoornis is allesbehalve klein en gemakkelijk te overwinnen, het is niet als sneeuw dat voor de zon verdwijnt.
Ken je dat moment in Frozen waarbij Olaf in de volle zon danst? Hij begint -uiteraard- meteen te smelten. Zijn oplossing? Een eigen sneeuwwolkje boven z’n hoofd. Zó voelt het om een eetstoornis te hebben: het is (onophoudelijk) aanwezig en het lijkt dé oplossing voor al je problemen. Afstand creëren tussen die donderwolk van een eetstoornis en jezelf is énorm zwaar. Het lijkt onmogelijk, maar het is écht mogelijk (wekelijks krijg ik deze zin te horen, telkens opnieuw, steeds luider, want weet: een gedachte wordt een overtuiging wanneer je erin gelooft).
Hoe? Vertel me dan hoe ik moet herstellen!
Huplaaa, wéér geen pasklaar antwoord. De startmeet van ieder z’n eetstoornisherstel ziet er allereerst al anders uit: eerder opgedane ervaringen en gebeurtenissen. Ook de omgeving waarin je je bevindt is voor iedereen anders. Verder niet te vergeten dat er verschillende soorten eetstoornissen bestaan, en dat niet elke eetstoornis zich op dezelfde manier uit. Eén iets is gemeenschappelijk: mensen met een eetstoornis ervaren angst voor gewichtstoename.
Een eetstoornis is een soort van angststoornis. Onder ons eigen sneeuwwolkje voelen we ons veilig, maar de wereld daarbuiten voelt onveilig, onbekend en zoveel ‘slechter’. In werkelijkheid straalt de zon, die we niet of amper kunnen zien/voelen als er een wolk in de weg hangt.
Wat voor de ene persoon moeilijk, angstig en/of bedreigend is, kan voor de andere persoon net veilig zijn. En dit geldt voor meer domeinen dan enkel op vlak van voeding. Sociaal contact, school/werk en lichaamsacceptatie zijn ook zo’n veelvoorkomend domeinen waar mensen met een eetstoornis moeilijkheden ondervinden. Om een eetstoornis te kunnen overwinnen moet je dus vele angsten overwinnen en dit over verschillende domeinen. Veel angsten overwinnen, vele uitdagingen aangaan, uit je comfortzone komen. NIET GEMAKKELIJK en heel beangstigend. Té veel om in één keer aan te pakken. Stap voor stap. Overwinning na overwinning.
Dus je moet door je angst om te kunnen groeien, maar doe wat jij kan. Want anders is het mogelijk dat je een stap achteruit gaat zetten, dit doordat er paniek komt. Het wordt teveel om te dragen en je wilt terug naar die comfortzone. Je moet weerstand en angst voelen om een stap te kunnen zetten, maar alleen jij kan voelen of het een haalbare stap is. Ook kan alleen jij bepalen met welk domein je begint en waarin je dus stappen gaat zetten.
In contact komen met lotgenoten kan helpend zijn, maar tegelijkertijd ook moeilijk, omdat er zoveel verschillende angsten en gedachten in die koppekes zitten. De eetstoornis wil altijd vergelijken met anderen en op 1-2-3 springt je interne criticus op die triggers. Uiteindelijk zal je NOOIT goed genoeg zijn voor je eetstoornis. Geef de eetstoornis een vinger en het neemt -voordat je het zelf doorhebt- je hele lijf. Daarnaast wijst het hebben van een eetstoornis vaak op onderliggende problemen/moeilijkheden. Men grijpt naar de eetstoornis, om te kunnen omgaan met andere moeilijke dingen. Vaak zoekt men veiligheid, rust, een doel en/of het verlangen naar het ‘niet voelen’. Die onderliggende moeilijkheden zijn voor elke persoon anders. Dát is de wolk, de eetstoornis de sneeuw.
Ieders herstelweg is uniek, anders, zó persoonlijk. Het is uiterst belangrijk om je te focussen op je eigen proces, want daar leer je het meest van. Het is jouw toekomst, niet die van anderen. En ook al is jouw overwinning geen overwinning voor ’n ander, VIER en wees TROTS op elke stap die je zet richting herstel.
Klaar om JOUW herstelweg in te slaan? En JA, je mag daarbij hulp aanvaarden!
Liefs,
Nora
Comments