Als ik het in één keer zou moeten proberen omschrijven dan zou ik zeggen dat het de meest spannende, enge, emotionele, confronterende, maar ook de meest leuke week was die ik al in een heel lange tijd heb gehad. Wat een ervaring.

​

Ik vertrok naar de Ardennen met een enorm klein hartje en met veel angst voor het onbekende. Maar dat gevoel ging snel weg vanaf ik was aangekomen. Ik voelde me heel snel welkom bij Lotte en ook bij de groep. Samen gingen we het avontuur aan. 

We volgden samen heel wat therapeutische sessies, zowel creatieve sessies als meer psychologische sessies en educatieve sessies. Maar één voor één waren dat enorm goede sessies die mij echt wat hebben bijgeleerd en die mij nu nog kunnen helpen in mijn verdere stappen naar herstel. Verder gingen we ook samen in groep heel wat uitdagingen aan op vlak van eten. Dat was hetgene waar ik op voorhand het meeste schrik voor had, maar dat is eigenlijk echt enorm goed verlopen. Doordat je het samen doet in groep voel je dat je er niet alleen voor staat en dat zorgt voor meer kracht. Ook kon je op elk moeilijk moment terecht bij Lotte of bij de vrijwilligster Julie die alle tijd nemen om naar je te luisteren en om met je te praten. Zo zorgden zij ervoor dat ik me terug beter voelde na een aantal moeilijke momenten. Ik voelde me altijd gesteund, begrepen en geaccepteerd. 

Ik vond het een enorm fijne week ,en ik heb er heel veel uitgehaald zoals hoop, vriendschap, en doorzettingsvermogen. Dat helpt me thuis ook nog elke dag om stappen vooruit te zetten richting herstel. 

De retraite heeft mij sowieso verder geholpen in mijn herstel en ik raad het iedereen aan om te proberen als ze daarvoor openstaan. Het is het volledig waard.